قال علیّ بن أبی طالب رضی اللّه عنه:
«للمرائی ثلاث علامات، یکسل إذا کان وحده، و ینشط إذا کان فی النّاس، و یزید فی العمل إذا أثنی علیه، و ینقص إذا ذمّ».
[ «الإحیاء» (۳/ ۲۹۶) ]
علی ابن ابیطالب رضی الله عنه فرمود:
«ریاکار سه علامت دارد: هرگاه تنها ماند در عبادت کسل و تنبل شود، و هرگاه در میان مردم باشد فعال و پرکار است، و هرگاه تمجید شود بیشتر عبادت کند و اگر سرزنش شود از آن میکاهد».
و عن بعض العلماء:
«خوّفوا المؤمنین باللّه، و المنافقین بالسّلطان، و المرائین بالنّاس».
[«مختصر شعب الإیمان» (۹۸)]
یکی از علمای سلف فرموده:
«مؤمنان از خدا میترسند، و منافقین از سلطان، و ریاکاران از مردم میهراسند».
و قال أبو سلیمان الدّرانیّ رحمه اللّه:
«إذا أخلص العبد انقطعت عنه کثره الوساوس و الرّیاء».
[مدارج السالکین (۲/ ۹۶)]
ابو سلیمان دّرانی فرمود:
«هرگاه بنده ای به اخلاص برسد، کثرت وسواس و ریاء از وی تمام میشود».