وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
قال علیّ بن أبی طالب رضی الله عنه : «للمرائی ثلاث علامات، یکسل إذا کان وحده، وینشط إذا کان فی النّاس، ویزید فی العمل إذا أثنی علیه، وینقص إذا ذمّ»[۱].
علی ابن ابیطالب رضی الله عنه فرمود: «ریاکار سه علامت دارد: هرگاه تنها ماند در عبادت کسل و تنبل شود، و هرگاه در میان مردم باشد فعال و پرکار است، وهرگاه تمجید شود بیشتر عبادت کند و اگر سرزنش شود از آن می‌کاهد».
وعن بعض العلمـاء: «خوّفوا الـمؤمنین باللّه، والـمنافقین بالسّلطان، والـمرائین بالنّاس»[۲].
یکی از علمای سلف فرموده: «مؤمنان از خدا می‌ترسند، و منافقین از سلطان، و ریاکاران از مردم می‌هراسند».
وقال أبو سلیمـان الدّرانیّ رحمه الله: «إذا أخلص العبد انقطعت عنه کثره الوساوس والرّیاء»[۳].
ابو سلیمان دّرانی فرمود: «هرگاه بنده ای به اخلاص برسد، کثرت وسواس و ریاء از وی تمام می‌شود».
[۱]– «الإحیاء» (۳/ ۲۹۶).
[۲]– «مختصر شعب الإیمان» (۹۸).
[۳]– مدارج السالکین (۲/ ۹۶).