دلبستگی به دنیا و اشتیاق بی حد و حصر به آن، از عوارض ضعف ایمان است، شخصی که آسایش و راحتی را در اسباب دنیا می پندارد، قلبش به گونه ای به دنیا وابسته می گردد که اگر از خوشی ها و بهره های دنیوی از قبیل مال، پست و مقام و یا مسکن، چیزی از دست بدهد، آزرده و غمگین می شود
و از آنجا که همانند برخی دیگر به آنچه می خواهد، دست نمی یابد، خودش را بینوا و ضرردیده می انگارد.
این شخص با دیدن برادر مسلمانش که در امور دنیوی از او پیش افتاده، به رنج و آزردگی بیشتری می افتد و حتی بر او حسد می ورزد و آرزو می کند نعمت های برادر مسلمانش نابود و زایل گردد. قطعاً این حالت با ایمان سازگاری ندارد. رسول اکرمص فرموده اند:
«در قلب بنده، دو چیز با هم جمع نمی شود: ایمان و حسد»
مقاله پیشنهادی
دنیا، اینگونه آفریده شده است
روزی مارکس اویلیوس، یکی از فیلسوفان بزرگ دربار امپراطوری روم، گفت: امروز افرادی را ملاقات …