عدم احساس مسؤولیت در قبال دین: ضعف ایمان سبب می شود انسان در جهت خدمت دین و گستراندن باورها و ارزش های دینی نکوشد.
این در حالی است که اصحاب رسول خداص بلافاصله پس از پذیرش اسلام، احساس مسؤولیت می کردند.
اگر به زندگی صحابه بنگریم نمونه های بی شماری می بینیم که آنان چقدر و چگونه در قبال دین احساس مسؤولیت می نمودند؛ از میان آنان می توان به طفیل بن عمرو – رضی الله عنه – اشاره کرد که بلافاصله پس از پذیرش اسلام، به میان قوم و قبیله اش رهسپار شد تا آنان را به سوی خداوند بزرگ فرا خواند
او بلافاصله پس از پذیرش اسلام دریافت که مسؤولیتی بزرگ فراروی او است و باید برای دعوت به میان قومش برود.
وی برای این کار از رسول خداص اجازه خواست و در حالی به میان قومش بازگشت که دعوتگری بزرگ شده بود که به سوی خداوند پاک و بلندمرتبه فرا می خواند.
اما اینک فاصله ی زمانی زیادی میان پایبندی مردم به دین و هنگام پیوستن آنان به قافله ی دعوت الی الله وجود دارد. قطعاً صحابه ی رسول خداص چنین نبودند که امروز مسلمان شوند و معلوم نباشد که چه زمانی دعوتگر و داعی می شوند. بلکه آنان بلافاصله پس از مسلمان شدن، از جرگه ی کافران می گسیختند و رویاروی آنان می ایستادند و ضمن بیزاری و دوری جستن از آنان در صف جهاد با کافران قرار می گرفتند.
به طور نمونه می توان به ثمامه بن أثال – رضی الله عنه – – رییس اهل یمامه – اشاره کرد که اسیر شد و او را به مسجد آوردند و بستند. رسول خداص اسلام را به او عرضه فرمود؛ خداوند متعال، نور ایمان را در دلش تاباند و او اسلام را پذیرفت؛ برای عمره به مکّه رفت. آنجا به کفّار قریش چنین خطاب کرد: «پس از این به شما یک دانه ی گندم هم از یمامه نخواهید رسید مگر آنکه رسول خداص در این باره اجازه ای صادر فرمایند»
آری ثمامه – رضی الله عنه – مسلمان شد و بلافاصله پس از پذیرش اسلام ضمن آنکه امکانات را که در دست داشت، در خدمت دعوت قرار داد، کفّار قریش را نیز تحریم اقتصادی نمود؛ چرا که ایمانِ پخته اش از او چنین می طلبید و چنین کار سترگی را فرا رویش قرار می داد.
__________
(۱) – روایت بخاری، نگاه کنید به فتح الباری (۸/ ۸۷).
مقاله پیشنهادی
دنیا، اینگونه آفریده شده است
روزی مارکس اویلیوس، یکی از فیلسوفان بزرگ دربار امپراطوری روم، گفت: امروز افرادی را ملاقات …