«یقیناً خداوند بر مومنان (صدر اسلام) منت نهاد و تفضل کرد بدانگاه که درمیانشان پیغمبری از جنس خودشان برانگیخت (پیغمبری که) برآنان آیات (کتاب خواندنی قرآن) او را می‌خواند، و ایشان را (از عقاید نادرست و اخلاق زشت) پاکیزه می‌داشت و بر ایشان کتاب (قرآن و به تبع آن خواندن و نوشتن) و فرزانگی (یعنی اسرار سنت و احکام شریعت) می‌آموخت، هرچند که پیش ازآن در گمراهی آشکاری ( غوطه‌ور) بودند».
در بعضی از قرائت‌ها بصورت ﴿مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ﴾ فاء بصورت باء مفتوح آمده است که به معنای از نژاد خودشان.
در [صحیح مسلم] از واثله بن اسقع رضی الله عنه روایت شده است که همانا او از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیده است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرموده‌اند: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى کِنَانَهَ مِنْ وَلَدِ إِسْمَاعِیلَ وَاصْطَفَى قُرَیْشًا مِنْ کِنَانَهَ وَاصْطَفَى مِنْ قُرَیْشٍ بَنِى هَاشِمٍ وَاصْطَفَانِى مِنْ بَنِى هَاشِمٍ»[۱]. «خداوند کنانه را از فرزندان اسماعیل÷ انتخاب کرده است و قریش را از کنانه، بنی‌هاشم را از قریش و من را از بنی‌هاشم انتخاب کرده است».
[۱]– صحیح بخاری: ۱/۵،۶، وصحیح مسلم: ۳/۱۳۹۳-۱۳۹۷، رقم حدیث: ۱۳۷۳٫
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین