نزدیکی (شب زفاف)

هدف از آن آغاز زندگانی زناشویی بطور کامل آن، با همه ی معانی زیبایش، می باشد؛ یعنی یک زندگی پر از عاطفه، محبت، مشارکت روحی و روانی، همیاری، آرامش و دوستی و مهرورزی. در این زندگی مشترک هرکدام از طرفین از دیگری بهره برده و آرزوی داشتن فرزندانی درستکار که دنیا را آباد ساخته و به دین اسلام خدمت نمایند نشأت می گیرد.

در دین اسلام تأکید برآن است که نزدیکی آغازین زن و شوهر در یک اتاق با خیر و برکت صورت گرفته و برای همین چهارچوب کلی هدایت زوجین را ترسیم نموده است و برای هرکدام از آنان حقوق و وظایفشان را نیز مشخص ساخته است. شوهر باید برای همسرش طلب خیر و برکت نماید. پیامبر صلى الله علیه و سلم می فرماید: (إذا تزوّج أحدکم امرأه فلیأخذ بناصیتها (أی یضع یده على مقدمه رأسها) ویسمِّ الله عز وجل، ولْیدع بالبرکه، ولیقل: (اللهم إنی أسألک من خیرها، وخیر ما جبلتَها (أی: فطرتَها) علیه. وأعوذ بک من شرها، وشر ما جبلتها علیه) یعنی: «وقتی کسی از شما زنی را به نکاح درآورد، دست بر پیشانی عروس نهاده و نام خدا را بر زبان آورده و طلب برکت نموده و بگوید: الهی! من از تو خیر و خوبی این را می خواهم و خیر آنچه وی را برای آن آفریده ای و پناه می برم به تو از شر آن و شر آنچه وی را برای آن سرشته ای.» [ابوداود] مستحب است که زن و شوهر زندگی مشترکشان را با دو رکعت نماز آغاز نمایند. عبد الله بن مسعود -رضی الله عنه- مردی را که تازه ازدواج کرده بود نصیحت کرده و به او چنین فرمود: وقتی نزد تو آید به او فرمان ده تا در پس تو دو رکعت نماز بخواند و بگو: بار الها! برایم در خانواده ام برکت نازل بفرما و برای آنان نیز مرا مبارک
ردان. بار الها! میان ما با خیر و نیکی همبستگی پدید آور و چون در جدایی ما خیر و نیکی باشد ما را از هم جدا نما. [طبرانی، و ابن ابى شیبه]