وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
یاالشکور
شکور ذاتی است که بندگان نیک و درستکار را بسیار می ستاید. ذاتی که در مقابل کار اندکی، پاداش فراوان می بخشد. عبادت های اندک را می پذیرد و مراتب والایی را می بخشد.
سپاس گزاری خداوند از بندگان نوعی نعمت و بخشش از سوی اوست که به بندگان ارزانی می شود.
با این که خدا از بندگانش بی نیاز است، به آن ها می بخشد و سفره ی بخشش خود را بر آنان می گستراند.
اگر مابندگانی باشیم که از نعمت های خدا قدردانی و شکرگزاری کنیم، خداوند نیز از ما سپاس گزاری می کند.
هرکس در نام شکور بیندیشد و مفهومش را به خوبی درک کند، بر او لازم است که از انسان هایی که به او کمک می کنند، سپاس گزاری و تشکر کند. هر کس سپاس گزار مردم نباشد، سپاس گزار خداوند نخواهد بود.
درحدیثی امده است که حضرت سلمان فارسی رضی الله عنه باگروهی ازصحابه کرام رضی الله عنه به ذکرالله تعالی مشغول بودندکه رسول الله صلی الله علیه وال وسلم تشریف اوردن٬انهاخاموش شدن آن حضرت پرسیدن شماچکارمیکردید؟عرض کردن به ذکرالله مشغول بودیم.وپیامبرفرمودند«من مشاهده نمودم که رحمت الهی برشمانازل میشود٬لذاخواستم که بیایم وباشماشرکت کنم»سپس فرمودند:الحمدلله درمیان امت من افرادی راافریده است که به من دستورداده شده تابا انها بنشینم.