اَلْمُتَکَبِّرُ جَلَّ جَلالـُه (ْپر کبریا، بزرگی به او سزاوار است و بس )
کبریاوعظمت را به خود اختصاص دادومتکبران را برخاک مذلت نشانید.
خداوند در قرآن کریم خود را متکبر و کبریاء توصیف نموده است:
﴿ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡجَبَّارُ ٱلۡمُتَکَبِّرُ﴾ [الحشر: ۲۳].«قدرتمند چیره، بزرگوار و شکوهمند، و والامقام و فرازمند است».
خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید:
«الکبریاء ردائی والعظمه إزاری فمن نازعنی فیهما قصمته ولا أبالی».
«کبریاء، ردای من است و عظمت، ازار من است. هر کس این‌ها را از من بگیرد کمرش را شکسته و هیچ ترسی از هیچ‌کس ندارم».
او خداوند بلندمرتبه و متکبری است که در کبریایی و مملکت‌داری یگانه است و در عظمت و جبروت یکتاست. احسان و مغفرت به دست اوست. ملکش را زوال و فنا مورد تهدید قرار نمی‌دهد و عظمتش به دیگری انتقال نمی‌یابد.
پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌فرماید: کس که در برابر خداوند تواضع پیشه کند، خداوند او را رفیع و بلند مرتبه می‌گرداند. همه‌ی مردمان دنیا از شخص متکبر متنفرند، زیرا شخص متکبر نادان و ظالم است؛ زیرا این نادان متکبر بودن را که از اوصاف خدایی است برگزیده و ادعا می‌کند که از آن اوست و با تکبر و جباریت در میان مردم ظاهر می‌شود و خداوند نیز (با عذاب دادنش) او را درس عبرتی برای پذیرندگان عزت و موعظه‌ای برای خداترسان قرار می‌دهد.
نمرود چنین ادعایی نمود و خداوند او را به وسیله‌ی پشه‌ای خوار و ذلیل کرد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین