نام‌های نیک الله (۴)

قیوم: او کسی است که خودش پا بر جاست و به هیچ‌کس نیاز ندارد و دیگران را استوار می‌نماید و امور تمام مخلوقات را تدبیر می‌کند و او چنان زنده و پا بر جاست که هیچ چرت و خوابی او را فرا نمی‌گیرد.

واحد و احد: تمام کمالات مخصوص او است و هیچ کسی در آن‌ها با او شریک نیست.

شهید: او نسبت به تمام چیزها آگاهی دارد و علم او هر چیزی را فرا می‌گیرد و بندگانش هر چیزی را که انجام می‌دهند، را می‌بیند و مشاهده می‌نماید.

قوی: صاحب قدرت کامل است که هیچ کسی بر او غالب نمی‌شود و هیچ فرد تندرویی از دست او در نمی‌رود. او چنان قوی است که قدرتش بالای هر قدرت دیگری قرار دارد.

متین: دارای قدرت و قوت زیادی است که قدرتش هرگز قطع نمی‌شود و از قدرت و قوت مطلق و بی‌نهایت برخوردار است.

ولی: در ملک و فرمان‌روایی بزرگ خویش صاحب تدبیر است.

مولی: نسبت به بندگان مؤمنش محبت دارد و آن‌ها را نصرت و کمک می‌نماید.

حمید: او کسی است که مستحق حمد و ستایش است و به خاطر نام‌ها و صفات و افعال و اقوال و احسان و شریعت و مقام و ثواب و جزای خویش، مورد ستایش قرار گرفته است.

او حمیدی است که در مقابل هر ذره‌ای که بندگانش انجام می‌دهند، شکر می‌نماید.

صمد: او کسی است که در بزرگی و بزرگواری و سخاوت و بخشش به اوج کمال رسیده است و در بر طرف کردن نیازها بی‌نیاز است و دیگران به او نیازمند هستند و تنها است و شریکی ندارد.

قدیر، قادر و مقتدر: دارای قدرت کامل است و از چنان قدرتی برخوردار است که هیچ کسی نمی‌تواند او را عاجز نماید و هیچ چیزی از تحت سیطره‌ی او بیرون نمی‌رود. او دارای قدرت کامل و دایم و فراگیر است. او صاحب قدرتی است که قدرت را در وجود هر قدرتمندی به وجود آورده است.

وکیل: امور تمام مخلوقات را در عالم بالا و عالم پایین تدبیر می‌نماید.

کفیل: هر چیزی را حفاظت می‌نماید و بر هر نفسی استوار است. کفالت رزق دادن تمام مخلوقات بر عهده‌ی او می‌باشد و مصالح آن‌ها را رعایت می‌کند. رزق و روزی تمام مخلوقات را عنایت می‌نماید.

غنی: او کسی است که از تمام مخلوقات بی‌نیاز است.

حق: کسی است که هیچ شک و گمانی در وجودش موجود نیست و هیچ چیزی بر مخلوقاتش مخفی و پنهان نیست.

مبین: برای چشم‌ها و بینایی‌ها واضح و آشکار است. او کسی است که برای مخلوقات خویش راه‌های نجات دنیا و آخرت را ترسیم نموده است.

نور: او کسی است که آسمان‌ها و زمین را نورانی گردانیده است و قلب‌های مؤمنان را با معرفت و ایمان منور می‌گرداند.

دارنده‌ی جلال و اکرام: او کسی است که مستحق است تنها مورد حمد و ستایش و تعریف قرار گیرد. او صاحب عظمت و بزرگی و رحمت و احسان می‌باشد.

بَرّ: نسبت به بندگانش مهربانی و عطوفت دارد و به آن‌ها احسان می‌نماید.

تواب: او کسی است که توبه‌ی توبه کنندگان را می‌پذیرد و گناه آنان را می‌بخشد. توبه را آفریده و آن را از بندگانش می‌پذیرد.

عفو: او کسی است که عفو و بخشش او نسبت به گناهان بندگان وسیع‌تر است، مخصوصا زمانی که بندگان توبه و استغفار کنند.

رؤوف: او صاحب رأفت و مهربانی است و نسبت به تمام بندگانش لطف می‌نماید.

اول: او کسی است که قبل از او چیزی نبوده است.

آخر: کسی است که بعد از او نیز چیزی وجود ندارد.

ظاهر: کسی است که برتر از او چیزی نیست.

باطن: پایین او نیز چیزی قرار ندارد.

وارث: بعد از، از بین رفتن مخلوقات باقی می‌ماند و مرجع و مصدر هر چیزی است و او زنده است که هرگز نمی‌میرد.