ناسپاسی از شوهران، و اینکه ناسپاسی، درجاتی دارد

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ : «أُرِیتُ النَّارَ فَإِذَا أَکْثَرُ أَهْلِهَا النِّسَاءُ یَکْفُرْنَ». قِیلَ: أَیَکْفُرْنَ بِاللَّهِ؟ قَالَ: «یَکْفُرْنَ الْعَشِیرَ، وَیَکْفُرْنَ الإِحْسَانَ، لَوْ أَحْسَنْتَ إِلَى إِحْدَاهُنَّ الدَّهْرَ ثُمَّ رَأَتْ مِنْکَ شَیْئًا، قَالَتْ: مَا رَأَیْتُ مِنْکَ خَیْرًا قَطُّ». (بخارى:۲۹)

ترجمه: از عبد الله ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که نبی ‏اکرم  فرمود: «دوزخ به من نشان داده شد، دیدم که بیشتر اهل دوزخ، زنان هستند. زیرا ناسپاسی می کنند». سؤال شد: آیا از خدا ناسپاسی می کنند؟ رسول الله فرمود: «خیر. از شوهرانشان ناسپاسی میکنند». (یعنی خدمت و محبت شوهران خود را نادیده می گیرند). اگر تمام عمر به همسرت خدمت کنی، ولی یک بار از شما، چیزی (خلاف میلش) مشاهده کند، می گوید: من هرگز از تو خیری ندیده ام».