یکی از ضرر های بزرگ گناه این است که چون کسی پیوسته مرتکب گناه شود اثر گناه در دلش باقی می ماند و هنگام مرگ کلمه توحید بر زبانش نمی آید و به جای آن ، نام کارهایی که در زندگی انجام داده بر زبانش می آید.
یکی از بازرگانان می گفت که یکی از نزدیکانش در حالت سکرات بود به او کلمه تلقین می کردند ولی او مرتبا می گفت : چه پارچه خوبی است ! فلان مشتری خیلی خوش معامله هست ! بالاخره بر همین حالت فوت کرد.
میگویند : گدائی هنگام مرگ می گفت : چند ریال به نام خدا بدهید.
منبع : پاداش اعمال ،حکیم الامت مولانا اشرف علی تهانوی،(۳۰).