ابو سعید خدری نقل میکند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
«یَخْلُصُ المُؤْمِنُونَ مِنَ النَّارِ، فَیُحْبَسُونَ عَلَى قَنْطَرَهٍ بَیْنَ الجَنَّهِ وَالنَّارِ، فَیُقَصُّ لِبَعْضِهِمْ مِنْ بَعْضٍ مَظَالِمُ کَانَتْ بَیْنَهُمْ فِی الدُّنْیَا، حَتَّى إِذَا هُذِّبُوا وَنُقُّوا أُذِنَ لَهُمْ فِی دُخُولِ الجَنَّهِ، فَوَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ، لَأَحَدُهُمْ أَهْدَى بِمَنْزِلِهِ فِی الجَنَّهِ مِنْهُ بِمَنْزِلِهِ کَانَ فِی الدُّنْیَا»[۱].
«مؤمنان از دوزخ میگذرند و نرسیده به بهشت روی پلی متوقف میشوند. اگر حقی بر گردن همدیگر دارند آن را میپردازند تا اینکه از گناهان پاک و صاف شوند. آنگاه به آنان اجازه ورود به بهشت داده میشود. به الله سوگند هر یک از آنها در بهشت منزل و مسکن خود را بهتر از منزل دنیا میشناسد».
[۱]– بخاری حدیث شماره ۶۵۳۵