سلمان فارسى رضى الله عنه مى گوید:
سه چیز مرا به خنده و سه چیز به گریه وا مى دارد:
سه موردى که مرا به خنده وامى دارد:
١-وضعیت و حال کسى است که به دنیا دل بسته در حالى که مرگ در کمین و در پى اوست
٢-غافلى که تحت مراقبت است و الله از او غافل نیست!
٣-کسى که با خیال راحت مى خندد،در حالى که نمى داند که الله از او خشنود است یا ناخشنود!
اما سه چیزى که مرا به گریه مى اندازند،عبارتند از:
١-فراق سیدنا محمد صلى الله علیه و آله وسلم و یارانش.
٢-هول و وحشت هنگام سکرات و سختى هاى جان کندن.
٣-ایستادن در پیشگاه رب العالمین،آنگاه که نمى دانم که مرا به بهشت مى برند یا دوزخ؟
چه زیباست که ما نیز این مواعظ حسنه سلمان فارسى رضى الله عنه را آویزه گوش کنیم و در چند صباحى که از عمرمان باقى است به دنیا دل نبندیم و از یاد الله و آخرت غفلت نورزیم و پیوسته آخرت و لحظه حضور در پیشگاه الله را در مد نظر داشته باشیم و کارى کنیم که در آن روز سربلند و پیروز باشیم.