وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
حضرت علی (کرم الله وجه) موعظه‌ای تأثیرگذار در مورد مرگ بیان می‌نماید و در این مورد می‌فرماید: زمانی‌که شخصی در حالت مرگ قرار می‌گیرد تمام مردم بر سرش حاضر می‌شوند.
۱- چشم به آن‌ها می‌دوزد و با آزمندی به آن‌ها نگاه می‌کند و عرق از پیشانیش فرو می‌ریزد. ۲- بینیش تیغ، ناله‌اش آرام و نفسش به شماره می‌اُفتد و همسرش برای مفارقت او گریه می‌کند ۳- گورش آماده است، فرزندانش یتیم، همسرش بیوه و دوست و دشمنش از هم جدا می‌شوند. ۴- کفنش آماده می‌گردد، اموالش تقسیم می‌شود و دیگر گوش و چشمانش نمی‌بیند و نمی‌شنود. ۵- رو به قبله گذاشته می‌شود، دستانش تهی می‌گردد و برایش غُسل داده می‌شود. ۶- در قبر گذاشته می‌شود، خاک بر رویش ریخته می‌شود و کرم‌ها بدنش را می‌خورند. ۷- کفنش خشک می‌شود، کفنش پوسیده می‌شود و بدنش به خاک تبدیل می‌شود و روز قیامت از قبر بر انگیخته می‌شود. ۸- به دهانش مُهر می‌زنند، چشمانش به آنچه دیده است، گواهی می‌دهند، گوش‌هایش به آنچه شنیده است، اعتراف می‌کنند و دستانش به هر جا دراز شده است، شهادت می‌دهند([۱]).
[۱]– معالجۀ اخلاق / چاپ دوّم / ۱۳۹۲ / تألیف بابک محمودی.