موضوع دلایل تحریم موسیقى و آلات آن از قرآن کریم(۱)

الله – جل جلاله – مى فرماید: {وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ (۶)} [لقمان: ۶]
«از مردمان کسانى هستند که خریدار سخنان لهوند تا مردم را از راه الله گمراه سازند بى هیچ علمى، و آنرا به مسخره گیرند این گروه براى آنان عذابى مهین (اهانت آمیز) است».
اصحاب کرام رضی الله عنهم که آگاه ترین مردمان این امت به مراد الله تعالى در کتابش بودند و در میان آنها وحى نازل می شد و نخستین کسانى از این امت بودند که مورد خطاب قرار گرفتند و تفسیر آن را بطور علمى و عملى از رسول الله – صلى الله علیه وآله وسلم – مشاهده کردند و در عین حال از عربهاى فصیح و ناب بودند، تفسیر آیات فوق را چنین ارایه کرده اند:
عبد الله ابن عباس رضی الله عنهما که مشهور به ترجمان قرآن است مى فرماید:
«عبارت {لَهْوَ الْحَدِیثِ} در آیت، موسیقى است».از عبد الله بن مسعود – رضی الله عنه – در بار? آیت {وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ} سوال شد، در جواب فرمود: «سوگند به الله – جل جلاله – که غیر از او معبودى بر حق نیست، لهو الحدیث درآیت موسیقى است. و آنرا سه بار تکرار کرد».
همچنان از ابن عمر رضی الله عنهما و جابر – رضی الله عنه – {لَهْوَ الْحَدِیثِ} به معناى موسیقى روایت شده است.
و این تفسیر از عکرمه، سعید بن جبیر، مجاهد، مکحول و عمرو بن شعیب و على بن بدیمه و سایر مفسران رحمهم الله روایت شده که مراد از {لَهْوَ الْحَدِیثِ} موسیقى است.
حسن بصرى – رحمه الله – فرمود: این آیت در موسیقى وآلات آن نازل شده است.
واحدى – رحمه الله -: فرمود: این تفسیر آیت دلالت به تحریم موسیقى دارد.
حافظ ابن کثیر – رحمه الله – در تفسیر دو آیت فوق چنین می نگارد: الله – جل جلاله – حال مردمان خوشبخت و سعادتمند را که به قرآن راهیاب شدند و از شنیدن آن لذت برده و پند می گیرند چنین بیان می کند: {اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ} الزمر:۲۳
«الله بهترین حدیث را نازل کرده است کتابی است متشابه و مکرر، کسانی که از پرورگار شان خشیت دارند، پوست بدن شان از آن به لرزه می افتد سپس پوستهایشان و دلهایشان به یاد الله – جل جلاله – نرم می شود».
سپس حال مردمان شقی و بدبخت را بیان می کند که از شنیدن قرآن و پند گرفتن از آن رو گردان اند و به موسیقی و آلات آن رو آورده اند.چنانکه عبد الله بن مسعود – رضی الله عنه – در تفسیر فرموده خداوند – جل جلاله – فرمود: «سوگند به الله – جل جلاله – که مراد از لهو الحدیث درآیت، موسیقی است». به این ترتیب واضح میگردد که دوستان و اولیای الله – جل جلاله – هنگامع ترسیدن از الله – جل جلاله – پوستهای شان به لرزه در آمده و موی براندام شان راست میشود. سپس دلهای شان هنگام یاد آوردن رحمت و بهشت الله – جل جلاله – نرم میشود. نه اینکه عقلهای شان از بین رفته و بیهوشی بر آنان دست دهد. پس به این نتیجه میرسیم که در هنگام ذکر الله – جل جلاله – خود را به بیهوشی انداختن خاصیت اهل بدعت و الهام شیطان است.