موافقات سیدنا عمر رضی الله عنه

دشمن جبریٔیل دشمن خدا است، تأیٔید سیدنا فاروق اعظم رضی الله عنه

سیدنا فاروق اعظم رضی الله عنه زمینی
در مدینه منوره داشت که گاهی اوقات به آنجا تشریف می‌برد.

در بین راه مکتبی از یهودیان بود، سیدنا فاروق اعظم رضی الله عنه سر راه خود ابتدا به آن مکتب می‌رفت و محاسن اسلام را با یهودیان در میان می‌گذاشت، و بدین ترتیب به دعوت و تبلیغ می‌پرداخت تا یهودیان را به اسلام مایل گرداند.

روزی یهودیان به ایشان گفتند: ای عمر، شما آدم خوب و فهمیده‌ای هستید، کاش که دین ما را قبول می‌کردی.

سیدنا فاروق رضی الله عنه جواب دادند:

خیر، بلکه دین شما منسوخ و قابل ترک‌دادن است. رفت و آمد من در مکتب شما فقط برای این بوده تا صداقت و حقانیت اسلام و پیغمبر اسلام از تورات شما معلوم گردانم.

سپس از یهودیان پرسید که نسبت به حضرت جبریٔیل عقیدۀ شما چیست:

آن‌ها گفتند که جبریٔیل دشمن ماست،
زیرا آن همه مصایب و عقوباتی که بر پدران گذشته ما می‌آمد،

همه از جانب جبریٔیل بوده که سخنان پدران را گوش می‌کرد و سپس به خدا منتقل می‌ساخت،
بدین ترتیب پدران ما به مصیبت‌های گوناگون مبتلا شدند.

البته ما میکایٔیل را دوست داریم، جبریٔیل جانب دست راست خداست، حال آن که میکایٔیل دست چپ خدا قرار دارد.

حضرت فاروق رضی الله عنه گفتند: اکنون که خود شما قبول دارید که جبریٔیل مقرب‌ترین فرشتگان است، زیرا جانب دست راست خدا قرار گرفته، در این صورت دشمنی‌کردن با جبریٔیل، دشمنی با خدا و رسول خدا است.

فاروق اعظم رضی الله عنه پس از دعوت و تبلیغ و این گفت و شنید وقتی به خدمت اقدس پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم حاضر شد، جبریٔیل علیه السلام آیۀ ذیل را فرود آورد:

{قُلۡ مَن کَانَ عَدُوّٗا لِّـجِبۡرِیلَ فَإِنَّهُۥ نَزَّلَهُۥ عَلَىٰ قَلۡبِکَ بِإِذۡنِ ٱللَّهِ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَیۡنَ یَدَیۡهِ وَهُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِینَ} البقره: ٩٧.

«بگو هرکه دشمن جبریٔیل باشد، (باید از غصه بمیرد) زیرا اوست که این قرآن را به فرمان خدا بر قلب شما نازل کرده است، در حالی که تصدیق‌کنندۀ کتب سابق است و برای مؤمنان هدایت و بشارت است».

امام فخرالدین رازی در تفسیر کبیر و علامه ابن حجر عسقلانی در فتح الباری مطبوعه انصاری دهلی در شأن نزول این آیه می‌نویسند،

و در حدیث شریف نیز آمده است که هنگام نزول این آیه حضرت پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم به سیدنا فاروق گفتند که:

«لَقَدْ وَافَقَکَ رَبُّکَ یَا عُمَر».

یعنی: «ای عمر رضی الله عنه پروردگارت با نظر تو موافقت نمود».