مهلت دادن به شخصی که بدهکار است تا زمانی که بدهی اش را ادا میکند

سوره ی بقره آیه ی ۲۸۰

{وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَهٍ فَنَظِرَهٌ إِلَىٰ مَیْسَرَهٍ وَأَن تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ}.

و اگر (بدهکار،) قدرت پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانایی، مهلت دهید! (و در صورتی که براستی قدرت پرداخت را ندارد،) برای خدا به او ببخشید بهتر است؛ اگر (منافع این کار را) بدانید!

۱۳۷۲- «وعنْ حُذَیْفَه، رضی الله عنه ،
قَال: أُتِى اللَّه تَعالى بِعَبْد من عِبَادِهِ آتاهُ اللَّه مَالا، فَقَالَ لَه: ماذَا عمِلْتَ فی الدُّنْیَا؟ قَال: وَلا یَکْتُمُونَ اللَّه حدیثاً قَال: یَاربِّ آتَیْتَنِی مالَکَ فَکُنْتُ أُبایِعُ النَّاس، وَکانَ مِنْ خُلُقی الجواز، فکُنْتُ أَتَیَسرُ عَلى المُوسِرِ، وأُنْظِرُ المُعْسِر. فَقَالَ اللَّه تَعَالى: «أَنَا أَحقُّ بذا مِنْک، تجاوزُوا عَنْ عبْدِی» فقال عُقْبَهُ بنُ عامر، وأَبو مَسْعُودٍ الأنصاری، ب: هکذا سَمِعْنَاهُ مِنْ فی رَسولِ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم ». رواهُ مسلم.

۱۳۷۲- «از حذیفه رضی الله عنه روایت شده که گفت:
بنده‌ای نزد خدای تعالی آورده شد که خدای تعالی به او مال داده بود و به او فرمود: در دنیا چه عمل کردی؟
گفت: و خداوند چیزی را پنهان نمی‌کند.
گفت: ای پروردگارم تو مالت را بمن دادی و من عادت گذشت را داشتم و با سرمایه دار و ثروتمند آسانگیری نموده و نادار را مهلت می‌دادم.
خداوند تعالی فرمود: من به اینکار از تو سزاوارترم از بنده‌ام در گذرید.
سپس عقبه بن عامر و ابو مسعود انصاری ب گفتند: ما آن را از دهان رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدیم».