من با بنده ام براساس گمانی که به من دارد، رفتار می نمایم

عنْ أَبِی هُرَیْرَهَ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و سلم： « یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِی بِی، و َأَنَا مَعَهُ إِذَا ذَکَرَنِی، فَإِنْ ذَکَرَنِی فِی نَفْسِهِ ذَکَرْتُهُ فِی نَفْسِی، و َإِنْ ذَکَرَنِی فِی مَلإٍ ذَکَرْتُهُ فِی مَلإٍ خَیْرٍ مِنْهُمْ، و َإِنْ تَقَرَّبَ إِلَیَّ بِشِبْرٍ تَقَرَّبْتُ إِلَیْهِ ذِرَاعًا، وَ إِنْ تَقَرَّبَ إِلَیَّ ذِرَاعًا تَقَرَّبْتُ إِلَیْهِ بَاعًا، و َإِنْ أَتَانِی یَمْشِی أَتَیْتُهُ هَرْوَلَهً».

ابوهریره می گوید: نبی اکرم صل الله علیه و سلم فرمود: « خداوند متعال می فرماید: من با بنده ام براساس گمانی که به من دارد، رفتار می نمایم. و هنگامی که مرا یاد می کند، من با او هستم. پس اگر در تنهایی مرا یاد کند، من هم او را در تنهایی، یاد خواهم کرد. و اگر مرا در میان جمع، یاد کند، من او را در میان جمع بهتری، یاد خواهم کرد. و اگر به اندازه یک وجب به من نزدیک شود، من به اندازه یک ذراع به او نزدیک می شوم. و اگر به اندازه یک ذراع به من نزدیک شود، من به اندازه یک باع (فاصله باز کردن دو دوست) به او نزدیک می شوم. و اگر قدم زنان به سوی من بیاید، من دوان دوان به سوی او خواهم آمد».
[ بخارى ： ۷۴۰۵ ]