تعطیل از عَطل به معنای ترک کردن، خالی کردن و فارغ دانستن، مشتق شده است. مانند این آیه ی قرآن: *وبئرٍ معطَّلَهٍ و قَصرٍ مَشیدٍ*: (و چاههای متروکه و قصرهای برافراشته)[۱]. چاههایی که صاحبانشان آنها را رها کرده و متروک گذاشته اند.
در بحث عقیده تعطیل به معنایِ نفیِ صفات الهی و ثابت ندانستن آن برای الله می باشد.
اعتقاد به تعطیلِ اسماء و صفاتِ الهی، مذهبِ جهمیه و معتزله است.
[۱] . حج / ۴۵٫