منظور از انفاق

علی بن ابوطلحه و کسان دیگر روایت کرده اند که ابن عباس رضی الله عنه در تفسیر:

{وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ}

می گوید: منظور زکات اموال است.
(طبری۲۴۳/۱)

سدی از ابومالک و ابوصالح از ابن عباس، از مُرهّ، از ابن مسعود  رضی الله عنه و گروهی از اصحاب رسول الله صلى الله علیه وسلم  روایت می کنند که در تفسیر:

{وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ}

می گویند: منظور مخارج و نفقه ای است که مرد برای خانواده اش صرف می کند، گفتنی است که این تا قبل از نزول حکم زکات بوده است.
(طبری۲۴۳/۱)

جویبر از ضحاک روایت می کند که: در ابتدا نفقه به تمام مخارج در حد توان گفته می شد که بوسیله ى آنها به الله نزدیک می شدند و به نیت کسب ثواب و پاداش می دادند تا آن که حکم زکات و صدقات طی هفت آیه در سوره ى  برائت نازل شد و حکم زکات و صدقات را شرح داد و این آیات ناسخ حکم قبل و اثبات کننده ى  حکم جدید بود.
(طبری۲۴۳/۱)

ابن کثیر گوید: الله متعال نماز و انفاق را در بسیاری از آیات با هم ذکر می کند. زیرا نماز؛ حق و عبادت الله متعال است و توحید، ستایش، تمجید، تضرع، دعا، توکل به الله را در بردارد. و انفاق نیکی کردن به مخلوقات و نفع رساندن به آنان است، و شایسته ترین افراد به انفاق خانواده، خویشاوندان، افراد تحت سرپرست و سپس بیگانگان هستند. و تمام انواع نفقه و صدقات فرض در تحت «مما رزقنهم ینفقون». داخل است

به همین دلیل رسول الله صلى الله علیه وسلم می فرماید: (اسلام بر پنج اصل بنا شده است؛ گواهی دادن به این که معبود برحقی جز الله نیست و محمد صلى الله علیه وسلم فرستاده ى اوست، اقامه ى  نماز، دادن زکات، روزه ى ماه مبارک رمضان و حج خانه ی الله ).
( فتح الباری ۶۴/۱، مسلم ۴۵/۱ص۳۳)

و احادیث دیگر در این باره بسیار زیاد است.