منظره زیبا و ظریف دیگری نیز در کنترل خشم وجود دارد و آن، منظره مهربانی و رحم است؛ یعنی نسبت به کسی که تو را اذیت کرده، مهر بورزی. چون او، مستحق و سزاوار رحم است و پافشاری و اصرار او بر اذیت و آزار دیگران و جرأت او به اینکه مسلمانی را آزار میدهد، سزاوار این است که نسبت به او دلسوزی و ترحم نمایی و او را از آزاررسانی به دیگران نجات دهی.
وقتی مسطح به خاطر مشارکت در تهمت زدن به عایشه صدیقهل، ابوبکرس را آزار داد، ابوبکرس سوگند خورد که به مسطح کمک مالی نکند؛ مسطح فقیر بود و مخارج او را ابوبکرس تأمین میکرد. آنگاه خداوند، این آیه را نازل فرمود: ﴿وَلَا یَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنکُمۡ وَٱلسَّعَهِ أَن یُؤۡتُوٓاْ أُوْلِی ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰکِینَ وَٱلۡمُهَٰجِرِینَ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِۖ وَلۡیَعۡفُواْ وَلۡیَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَکُمۡۚ﴾ [النور: ۲۲] «آنان که دارای فضل و توانایی هستند، نباید سوگند بخورند که به خویشاوندان و مستمندان و آنان که در راه خدا هجرت کردهاند، کمک نمیکنند و باید عفو نمایند و گذشت کنند. آیا دوست ندارید که خداوند شما را بیامرزد»؟!
ابوبکرس گفت: بله، من دوست دارم که خداوند مرا بیامرزد؛ پس آنگاه ابوبکرس دوباره به او خرجی داد و او را بخشید.
عیینه بن حصن به عمرس گفت: ای عمر! تو، به ما بذل و بخشش فراوانی نمیکنی و در میان ما به عدالت حکم نمینمایی. عمرس خواست او را تنبیه نماید. حر بن قیس گفت: ای امیرالمؤمنین! خداوند میفرماید: ﴿خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِینَ ١٩٩﴾ [الأعراف: ۱۹۹] «عفو را پیشه کن و به خوبی فرمان ده و از جاهلان روی بگردان». راوی میگوید: سوگند به خدا که عمرس از این آیه بیخیال نگذشت و عادتش، بر این بود که در مقابل کتاب خدا توقف میکرد و از دستور آن پا فراتر نمیگذاشت.
یوسف÷ به برادرانش گفت: ﴿لَا تَثۡرِیبَ عَلَیۡکُمُ ٱلۡیَوۡمَۖ یَغۡفِرُ ٱللَّهُ لَکُمۡۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِینَ ٩٢﴾ [یوسف: ۹۲] «امروز سرزنشی بر شما نیست. خداوند، شما را میآمرزد و او، مهربانترین مهربانان است».
پیامبر ج در میان آن دسته از کفار قریش که او را اذیت کرده و او را از وطن بیرون رانده و با او جنگیده بودند، سخن یوسف را اعلام کرد و فرمود: «بروید، شما آزاد هستید». این سخن را در روز فتح مکه فرمود. در حدیث آمده است: «توانمندی در زور بازو و مهارت در کشتی نیست؛ بلکه توانمند، کسی است که هنگام خشم، خودش را کنترل نماید». ابن مبارک میگوید:
إذا صاحبت قومـاً أهــل ود |
|
فکن لهم کـذی الرحم الشفیق |
ولا تأخــذ بزلـه کـل قـوم |
|
فتبقـی فـی الزمـان بـلا رفیق |
«هرگاه با قومی که اهل محبت هستند، همراهی نمودی، برای آنها همچون خویشاوندی مهربان باش و لغزش هر گروهی را سخت مگیر؛ چون برای همیشه بدون یار خواهی ماند».
گفتهاند که در انجیل آمده است: کسی که یک بار در حق تو مرتکب اشتباه شد، تواو را هفت بار ببخش.
﴿فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۚ﴾ [الشوری: ۴۰] «پس هرکس عفو نماید و اصلاح پیشه کند، پاداش او بر خداست».
یعنی هر کسی یکبار در حق تو مرتکب اشتباه شد، هفت بار او را ببخش تا دین و آبرویت سالم بماند و قلبت آرام بگیرد؛ چون اگر چنین نکنی، قصاصش از اعصاب و خون تو و از خواب و آرامش و آبرویت گرفته میشود نه از دیگران.
هندیها، ضرب المثلی دارند که میگوید: «کسی که بر خودش چیره میباشد، از کسی که شهری را فتح میکند، دلیرتر است».
﴿إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَهُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّیٓۚ﴾ [یوسف: ۵۳] «بیگمان نفس به سوی بدی فرا میخواند، مگر کسی که خدایم، بر او رحم نماید».