منزلت صبر

سختی هایی که بر مردم وارد می آید همه به تقدیری از پیش معلوم گشته اند و خداوند متعال بندگانش را به صبر امر فرموده و در برابر ان پاداشی فراوان را مقرر داشته است. انجا که می فرماید: إِنَّمَا یوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَیرِ حِسَابٍ ﴿الزمر: ۱۰﴾، یعنی: “بى‏تردید شکیبایان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند یافت”

درپی صبر، منزلتی بس بزرگ بدست می آید که همان منزلت خرسندی به قضاء و قدر الهی است. حضرت عمر بن خطاب ـ رضی الله عنه ـ به ابوموسی اشعری چنین می نویسد:

“أما بعد، فإن الخیر کله فی الرضا، فإن استطعت أن ترضى وإلا فاصبر”.

وکان من دعاء النبی:”أسألک الرضا بعد القضاء”.
یعنی: “در ادامه، بی شک هرچه نیکویی است در خرسندی است اگر بتوانی خرسند باش و اگرنه که صبر پیشه نما.”

پیامبر ـ صلى الله علیه وسلم ـ در دعاهایش مدام چنین می فرمود: ” از تو خرسندی پس از مصیبت را می خواهم.”

خرسندی بدانچه خداوند مقدر داشته است جایگاه والایی است که جز آنان که شکیبایی پیشه کنند کسی به آن نمی رسد…

صبر و شکیبایی بر مصیبت واجب و خرسندی بر آن مستحب و نیکو است که والاتر است از صبر و شکیب. چراکه صبری همراه با خرسندی بر تقدیر الهی است حتی اگر انسان آن را شر وناپسند بداند و هیچ نیکی در آن پیشآمد نبیند…

جایگاه والاتراز صبر و خرسندی، جایگاه شکر می باشد. خدا می داند که منزلت شاکران چقدر والاست! چون یکی از آنان را بلائی برسد بر آن بلاء خدای را شکر می گویند!

چنان باور دارد که خداوند جز خیر ونیکی برای او مقدر نمی سازد، در نتیجه بر آنچه پیش می آید او را شکر می گوید.