ممنوعیت کندن مو، هنگام مصیبت

عَنْ أَبِیْ مُوسَى: أَنَّهُ وَجِعَ وَجَعًا شَدِیدًا، فَغُشِیَ عَلَیْهِ، وَرَأْسُهُ فِی حَجْرِ امْرَأَهٍ مِنْ أَهْلِهِ فبکت، فَلَمْ یَسْتَطِعْ أَنْ یَرُدَّ عَلَیْهَا شَیْئًا، فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ: أَنَا بَرِیءٌ مِمَّنْ بَرِئَ مِنْهُ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ بَرِئَ مِنَ الصَّالِقَهِ وَالْحَالِقَهِ وَالشَّاقَّهِ. (بخارى:۱۲۹۶)

ترجمه: از ابوموسی روایت است که او بیمار شد. و از شدت بیماری، بیهوش گشت در حالی که سرش، روی زانوی همسرش، قرار داشت و همسرش با صدای بلند، گریه می کرد. ابوموسی نتوانست جلوی گریه او را بگیرد. اما هنگامیکه به هوش آمد، گفت: من بیزارم از کسانی که رسول خدا صلی الله علیه و سلم از آنها، اظهار بیزاری کرده است.
پیامبر خدا ﷺ از زنانی که ( هنگام مصیبت) با صدای بلند گریه می کنند و گریبان چاک می دهند و موهای سرشان را می کَنَند، اعلام برائت نمود.