مقدمه ای بر “قبوریه” و تعریف آن (۱)

“القبوریه” نسبتی است به سمت قبور .
و اهل و اصحاب آنرا : قبوریون و القبوریه می نامند.
و همچنین نسبت این صفت و تسمیه به غلو و افراط در حق صاحبان قبور از پیامبران و صالحین و غیرهم اطلاق میشود.

کسانی که اطراف قبور اعتکاف میکنند و قبور را مورد تعظیم قرار میدهند و انواع عباداتی را که منحصرا لایق ذات باری تعالی “وحده لا شریک له” میباشد صرف این قبرها میکنند و در عبادت برای الله سبحانه وتعالی شریک قرار می دهند .

و یا اینکه صاحبان قبور را واسطه بین خود و الله قرار میدهند ؛ همانند افعال بت پرستان اولیه ای که می گفتند:
{ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى / ما آنها را [بتها را] نمی پرستیم جز آنکه آنها ما را به الله نزدیک میکنند } [الزمر:۳].

و گمان می بردند که آنها قادر بودند نزد الله تعالی برایشان شفاعت کنند ؛ همانگونه که الله تعالی از کافران و مشرکان حکایت میکند:
{ وَیَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّه / و می گویند : «اینها (= بتها ) شفیعان ما نزد خدا هستند » } [یونس:۱۸].

حتی برخی از غلاه [افرطی های] آنها از شدت تعظیمشان برای قبور ، معتقداند که صاحبان قبور در فرمانروایی ملک و ملکوت تصرف دارند و صاحب نفع و ضرر و علم غیب و همانند این صفات هستند.

اما باید دانست که اعتقاد به اینها شرک اکبر و مخرج عن الإسلام میباشد و ناقض صریح توحید و یکتاپرستی و دعوت انبیا و رسولان کرام صلوات الله علیهم أجمعین است.