مقتضای شهادت و گواهی به رسالت رسول الله صلى الله علیه و سلم این است که فرمودههای آن بزرگوار را که از طرق صحیح به ما میرسد، تصدیق نماییم و بر اساس عقل و تصورات و برداشتهای شخصی، با سنت پیامبر صلى الله علیه و سلم مخالفت نکنیم؛ زیرا اگر فقط بر پایهی عقل خود، فرمودهها و بهطور کلی سنت او را تأیید کنیم، در حقیقت از هوا و خواستهی نفسانی خویش پیروی نمودهایم و راه هدایت را در پیش نگرفتهایم. کسی که به معنای واقعی به رسولخدا صلى الله علیه و سلم ایمان دارد، در برابر سنتش که صحت آن به ثبوت رسیده، میگوید: شنیدم و ایمان آوردم و تصدیق کردم؛ دیگر، چون و چرا نمیکند و چنین و چنان نمیگوید. کسی که در برابر سنت پیامبر صلى الله علیه و سلم چون و چرا میکند، مؤمن راستین و حقیقی نیست؛ از اینرو برای کسانی که چنین رویکردی در تعامل با سنت پیامبر صلى الله علیه و سلم دارند، نگرانیم؛ زیرا عقل قاصر خود را در تعامل با سنت، ملاک قرار میدهند. این نگرانی برای اینها وجود دارد که به صورت حقیقی، به رسالت رسولالله صلى الله علیه و سلم ایمان نیاوردهاند؛ یعنی در گواهی و ایمانشان، متناسب با شک و تردیدی که نسبت به سنت دارند، ضعف و کاستی وجود دارد.
(امام ابن عثیمین رحمه الله، شرح ریاض الصالحین ۱/۹۶۸)