مفهوم صلۀ رحم

مفهوم صلۀ رحم

ابن منظور می‌گوید: «وصلت الشّیء وَصلاً وصِلهً؛ وصل ضدّ جدایی و هجران است.»^[۱]

و می‌آورد: «گفته می‌شود: وصلَ فلانٌ رحمه یَصِلُها صِلهً وبینهما وصلهٌ؛ یعنی در میان آن دو، اتّصال و واسطه‌ای است.»^[۲]

و می‌گوید: «تواصل ضدّ تصارم [از یکدیگر بریدن] است.»^[۳]

وی دربارۀ صلۀ رحم می‌آورد: «ابن اثیر می‌گوید: صلۀ رحم کنایه از نیکی به خویشاوندان نسبی و سببی و مهربانی و نرمی با آنان و توجّه به شرایطشان است، هرچند آنان دوری و بدی کنند. و قطع صلۀ رحم یعنی عکس و خلاف موارد فوق.»^[۴]

[۱]– لسان العرب، ابن منظور، ج ۱۱، ص ۷۲۶٫

[۲]– همان، ص ۷۲۷٫

[۳]– همان، ص ۷۲۸ و نیز نک: التّکافل الاجتماعی فی الشّریعه الإسلامیّه، محمّد بن احمد صالح، ص ۱۰۷٫

[۴]– همان؛ همان.