مفهوم بِرّ:

مفهوم بِرّ: این واژه از الفاظ مهمّ شرعی به شمار می­رود که به طور فراوان در قرآن و سنّت آمده است.

اصطلاح مذکور، دارای معانی و مفاهیمی جامع و آثاری عمیق بوده و شامل هر نوع خیر و سعادت دینی و دنیوی می­شود.

به همین علّت، تعاریف و دیدگاه عالمان در توضیح مفهوم بِرّ، متفاوت و متنوّع است؛ برخی آن را به معنای صلاح و گروهی به معنای خیر دانسته­اند.

زجّاج می­گوید: تعدادی از عالمان معتقدند بِرّ یعنی هر عمل نیکی که انسان را به الله  نزدیک سازد.

ابومنصور می­آورد: بِرّ به معنای خیر دنیا و آخرت است؛ خیر دنیا یعنی هدایت و نعمت و خیراتی که الله تعالی برای بنده میسّر و ممکن می­سازد.

و خیر آخرت: همان رستگاری و رسیدن به نعمت­های دائمی در بهشت است.[۱]

یکی از بهترین تعاریف گفته­شده در مورد بِرّ، سخن شیخ عبدالرّحمان سعدی  است که می­گوید: «بِرّ اصطلاحی جامعی است که شامل عقاید ایمانی، اعمال دل، افعال جوارح و اعضا و تمامی دستورات و ترک محرّمات و ممنوعات است».[۲]

این تعریفِ جامع ما را از توضیحات بیشتر در توضیح مفهوم بِرّ بی­نیاز می­سازد.

[۱]– نک: لسان العرب، ج ۴، ص ۵۱؛ الوجوه والنّظائر فی القرآن الکریم، ص ۲۱۵٫

[۲]– المجموعه الکامله لمؤلّفات الشّیخ السّعدی؛ المجموعه الخامسه، ج ۱، ص ۵۲۹٫