وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عبادت یعنی فرمان بردن عبادت کننده از معبودش در انجام‌دادن کاری که به آن امر نموده و در ترک کردن چیزی که از آن نهی کرده، و این فرمانبرداری با محبت و تعظیم و کرنش همراه باشد.
و کسی‌که شایسته عبادت است فقط الله متعال می‌باشد، و عبادت بر دو چیز اطلاق می‌گردد:
تعبد: یعنی اظهار فروتنی برای الله متعال با انجام دادن اوامر او و پرهیز کردن از آنچه او نهی کرده است، و این فروتنی باید بر آمده از محبت الله و تعظیم او باشد.
آنچه به عنوان عبادت انجام می‌شود: که همه اقوال و اعمال ظاهری و باطنی را که الله دوست می‌دارد و می‌پسندد شامل می‌شود. مانند: دعا، ذکر، نماز، محبت و امثال آن. به عنوان مثال نماز یک عبادت است و انجام دادن آن تعبّد برای الله است، پس ما با فروتنی کردن بر الله، فقط و تنها او را عبادت می‌کنیم. و این برآمده از محبت ما به الله و تعظیم او در دل‌هایمان است، و فقط او را با آنچه مقرر کرده عبادت می‌کنیم: ﴿فَمَن کَانَ یَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلۡیَعۡمَلۡ عَمَلٗا صَٰلِحٗا وَلَا یُشۡرِکۡ بِعِبَادَهِ رَبِّهِۦٓ أَحَدَۢا﴾ [الکهف: ۱۱۰].
«پس هر کس به دیدارِ پروردگارش [در آخرت] امید دارد، باید کار شایسته انجام دهد و هیچ کس را در عبادتِ پروردگارش شریک نسازد».