معنای پناه بردن به الله(استعاذه)

معنای(اعوذ بالله من الشیطان الرجیم) یعنی من خودم را به الله میسپارم از شیطان مطرود ورانده شده از اینکه به من ضرر برساند در دینم و دنیایم واینکه من را منع بکند از انجام دادن آنچه الله امر کرده است ویا مرا شوق بدهد بسوی کاری که الله انجام آنرا برای من منع کرده است، به اینخاطر است که الله فرمان میدهد که با انسان شیطان صفت مدارا کنید وبا او خوبی کنید تا ان سرشت واخلاق زشتی که دارد اصلاح کند ،وفرمان داده است که به الله پناه ببرید از شیاطین اجنه ،زیرا این شیاطین مدارا و خوبی کردن باهاش را قبول نمیکند واهل اصلاح شدن نیست زیرا شیطان ذاتا خراب کار است، پس کسی تو را از او محافظت نمیکند جز کسی که او را خلق کرده است، که این معانی هم در قرآن در سه آیه آمده که چهارمی نداره، پروردگار میفرماید:

خذِ اَلْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ اَلْجٰاهِلِینَ  ﴿۱۹۹﴾
گذشت پیشه کن، و به [کار] پسندیده فرمان ده، و از نادانان رخ برتاب. (۱۹۹)

این آیه در مورد برخورد با دشمن انسانی است

و إِمّٰا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِ إِنَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ  ﴿۲۰۰﴾
و اگر از شیطان وسوسه اى به تو رسد، به خدا پناه بر، زیرا که او شنواى داناست. (۲۰۰)

ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ اَلسَّیِّئَهَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمٰا یَصِفُونَ ﴿۹۶﴾ وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزٰاتِ اَلشَّیٰاطِینِ ﴿۹۷﴾وَ أَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ  ﴿۹۸﴾

بدى را به شیوه اى نیکو دفع کن. ما به آنچه وصف مى کنند داناتریم. (۹۶) و بگو: «پروردگارا، از وسوسه هاى شیطانها به تو پناه مى برم. (۹۷)و پروردگارا، از اینکه [آنها] به پیش من حاضر شوند به تو پناه مى برم.» (۹۸)

و لاٰ تَسْتَوِی اَلْحَسَنَهُ وَ لاَ اَلسَّیِّئَهُ اِدْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا اَلَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَدٰاوَهٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ  ﴿۳۴﴾وَ مٰا یُلَقّٰاهٰا إِلاَّ اَلَّذِینَ صَبَرُوا وَ مٰا یُلَقّٰاهٰا إِلاّٰ ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ  ﴿۳۵﴾ وَ إِمّٰا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِ إِنَّهُ هُوَ اَلسَّمِیعُ اَلْعَلِیمُ  ﴿۳۶﴾

و نیکى با بدى یکسان نیست. [بدى را] به آنچه خود بهتر است دفع کن؛ آن گاه کسى که میان تو و میان او دشمنى است، گویى دوستى یک دل مى گردد. (۳۴) و این [خصلت ] را جز کسانى که شکیبا بوده اند نمى یابند، و آن را جز صاحب بهره اى بزرگ، نخواهد یافت. (۳۵)و اگر دمدمه اى از شیطان تو را از جاى درآورد، پس به خدا پناه ببر که او خود شنواى داناست. (۳۶)