از سخنانان امام ابن تیمیَّه (ت: ٧٢٨ه) رحمه الله
عبادت؛ اسم جامعیست برای تمام آن چیزهایی که الله متعال دوستشان دارد و بدان خشنود می شود اعم از گفتار، و کردارهای باطنی (عمل قلب) و ظاهری (عمل جوارح).
پس نماز، زکات، روزه، حج، راستگویی، أمانتداری، نیکی به والدین، بهجای آوردن صلۀ رحم، وفای به عهد و پیمان، امر به معروف و نهی از منکر، جهاد با کافران و منافقان، نیکی کردن به همسایه، یتیم، مستمند، فقیر، در راهمانده، بردهها (زیردستان) و حیوانات، و دعا، ذکر، تلاوت قرآن، و امثال این امور، همگی عبادت و طاعت محسوب می شوند.
هم چنین محبّت الله و پیامبرش صلى الله علیه وسلم، خشیتِ الله و رجوع و انابت بسویش، إخلاص دین برای الله، قبول فرمان الله و شکیبایی بر آن، شکرگزاری نعمتهای الله، راضی شدن به قضا و تقدیر إلهی، توکّل بر الله، امید به رحمتِ الله و ترس از عذابش، و مانند اینها همه عبادتند؛
زیرا عبادتِ پاک و خالصانه، غایت و مطلوب محبوب و مورد پسندِ الله متعالست که مخلوقات را صرفًا برای تحقق آن آفریده است؛ همان طور که خود می فرماید:
﴿ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴾ [الذاریات:۵۶]
«من جنها و انسانها را نیافریدم مگر برای اینکه مرا بندگی و پرستش نمایند.
(العبودیه: ج۱ – صفحۀ ۱)