قَالَ ابنُ تَیْمِیَّه رحمه الله
الْعِبَادَه هِیَ اسْم جَامع لکل مَا یُحِبهُ الله ویرضاه من الْأَقْوَال والأعمال الْبَاطِنَه وَالظَّاهِرَه.
عبادت؛ اسم جامعیست برای تمام آن چیزهایی که الله متعال دوستشان دارد و بدان خشنود می شود
اعم از گفتار، و کردارهای باطنی (عمل قلب) و ظاهری (عمل جوارح).
پس نماز، زکات، روزه، حج، راستگویی، أمانتداری، نیکی به والدین، بهجای آوردن صلۀ رحم، وفای به عهد و پیمان، امر به معروف و نهی از منکر، جهاد با کافران و منافقان، نیکی کردن به همسایه، یتیم، مستمند، فقیر، در راهمانده، بردهها (زیردستان) و حیوانات، و دعا، ذکر، تلاوت قرآن، و امثال این امور، همگی عبادت و طاعت محسوب می شوند..
هم چنین محبّت الله عزوجل و پیامبرش -صلى الله علیه وسلم-، خشیتِ الله و رجوع و انابت بسویش، إخلاص دین برای الله، قبول فرمان الله و شکیبایی بر آن، شکرگزاری نعمتهای الله، راضی شدن به قضا و تقدیر إلهی، توکّل بر الله، امید به رحمتِ الله و ترس از عذابش، و مانند اینها همه عبادتند؛
زیرا عبادتِ پاک و خالصانه، غایت و مطلوب محبوب و مورد پسندِ الله متعالست که مخلوقات را صرفًا برای تحقق آن آفریده است؛ همان طور که خود می فرماید:
﴿ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴾ [الذاریات:۵۶].
من جنها و انسانها را نیافریدم مگر برای اینکه مرا بندگی و پرستش نمایند.
أَلعُبــــــــــوُدیَّـــــه لِـ(ابْنِ تَیْمِیَّه) رحمه الله الجزء الاول الصَفحه ۱٫