معنای اسلام چیست؟

جواب: اسلام عبارت است از تسلیم و انقیاد و فرمانبرداری خالصانه تنها برای الله عزوجل.
الله متعال می¬فرماید: «وَمَنْ أَحْسَنُ دِیناً مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله وَهُوَ مُحْسِنٌ واتَّبَعَ مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفاً وَاتَّخَذَ اللهُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلاً» [النساء: ۱۲۵] «و چه کسی نیک آیین¬تر است از کسی‌‌که روی خود را به الله سپرد (و مخلصانه تسلیم شد) و نیکوکار (و فرمانبردار) بود و آیین پاک ابراهیم را پیروی کرد؟ و الله ابراهیم را به دوستی خود بر گزیده‌است».
و «أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله» یعنی: تسلیم شدن و پایبندی و گردن نهادن به طاعت الله عزوجل، چنان¬که دینش را خالصانه برای الله عزوجل قرار دهد.
و «وَهُوَ مُحْسِنٌ» یعنی پیرو آنچه الله عزوجل تشریع کرده است.
پس اسلام عبارت است از: تسلیم شدن و گردن نهادن به امر و فرمان الله متعال و فرمانبرداری از آن و پذیرفتن شریعتش و سپردن داوری و قضاوت به آن در همه جوانب زندگی و رد نمودن آنچه با آن مخالف است. بنابراین مسلمان کسی است که تسلیم اوامر الهی شده و عبادت را خالصانه برای الله عزوجل قرار داده و بر اوامر الهی گردن نهد و چیزی را شریک خداوند متعال قرار ندهد و اینگونه حیات خویش را کاملا و با اختیار تسلیم شریعت الهی کند و به شریعت خداوندی به عنوان منهج و برنامه¬ی حیات و قاضی و داوری راضی باشد که هر آنچه در طول حیاتش رخ می¬دهد، بدان بازگردانده می¬شود.
و هرکس تسلیم شدن در برابر اوامر الهی را نپذیرفته و رد نماید و از انقیاد و التزام و فرمانبرداری برای او تعالی روی¬گردانده و راه تکبر در پیش گیرد، چنین شخصی کافری است که برادر ابلیس – که لعنت خدا بر او باد – می¬باشد. الله متعال می فرماید: «وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَهِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ» [البقره: ۳۴] «(یاد بیاور) هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید؛ پس (همگی) سجده کردند، جز ابلیس که سرباز زد و تکبر ورزید و از کافران شد».
«أَبَى» یعنی: در برابر طاعت و فرمانبرداری از الله عزوجل تکبر ورزیده و به امر الله متعال ایمان نیاورد.
و کسی که همزمان تسلیم الله و غیرالله شود، چنین شخصی کافر و مشرک است.
الله متعال می فرماید: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَّجُلاً فِیهِ شُرَکَاء مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلاً سَلَماً لِّرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ» [الزمر: ۲۹] «الله مردی (مملوک) را مثل زده که در (بردگی) او شریکانی است که پیوسته با هم اختلاف (و مشاجره) دارند، و مردی (مملوک) که تنها تسلیم یک شخص است، آیا (این دو) در وصف یکسانند؟! حمد و ستایش مخصوص الله است، بلکه بیشتر آنها نمی‌دانند».
و این مثال مشرک و مسلمان است.
مثال اول: مثال مشرک است: «رَّجُلاً فِیهِ شُرَکَاء مُتَشَاکِسُونَ» یعنی برده¬ای که بیشتر از یک آقا و سرور دارد و آنها در مورد وی در کشمکش و نزاع¬اند، چنان¬که یکی از آنها وی را به امری و دیگری او را به امری دیگر و برخلاف آن، دستور می¬دهد.
و مثال دیگر، مثال مسلمان است: «وَرَجُلاً سَلَماً لِّرَجُلٍ» یعنی برده¬ای که تنها یک آقا و سرور دارد که  کسی دیگر با وی در مورد او کشمکش و نزاعی ندارد. و این بنده به امر سرور و آقایش گردن نهاده و از نهی وی دست کشیده و دستوری جز از او دریافت نمی¬کند.
و مسلمان تنها یک معبود داشته که تنها او را عبادت نموده و چیزی را با او شریک نمی¬کند و به هر معبودی غیر از او کافر می¬باشد، درحالی¬که مشرک هم الله و هم غیرالله را عبادت می¬کند.