وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
معمول حضرت حاجی امداد الله مهاجر مکی رحمه الله چنین بود که نزد او نه شکایت شخصی شنیده می شد و نه او از کسی بد گمان می گردید ، اگر شخصی دیگری را به بدی پیش او یاد می کرد ، حرف او را گوش،می کرد و سپس،می فرمود : این حرف اشتباه است.
یک دفعه زمانی که وی در تهانه بهون مقیم بود ، شخصی آمد و گفت : فلانی در مورد تو این حرف های ناشایست را گفته است . حضرت حاجی امداد الله رحمه الله فرمود : او چنین حرف ها را غائبانه به من گفته و تو این حرف های زشت را رو به روی من گفتی ، لذا تو بدتر از او قرار گرفتی .
آن پاسخ وی چنان تأثیر گذاشت که از آن به بعد هیچ کسی نتوانست در مورد هیچ کسی پیش او شکوه کند . ای کاش ما هم امروزه همان طور عمل می کردیم و بر آسانی از این گناه عظیم خود را محفوظ نگه می داشتیم و واقعاً از شرم و حیاکار می گرفتیم .
شرم از خدا ؛ص(۴۵)