معرّفی بهشت:
- مفهوم لغوی بهشت: به معنای باغی پُردرخت یا هر باغ دارای درختانی بسیار که زمین را با شاخههایشان بپوشانند.[۱]
- مفهوم شرعی بهشت: همان سرای پُرنعمتی که الله در آخرت، آن را برای مؤمنان پرهیزگار و مخلص و پیرو پیامبران آماده نموده است.[۲]
[۱]– نک: معجم مفردات ألفاظ القرآن، ص ۹۶٫
[۲]– نک: لمعه الإعتقاد، ص ۱۳۱٫