معاد در اسلام – شراب خواری در بهشت!

جناب دکتر در باب ویژگی‌های بهشت می‌نویسد: «رودخانه‌هایی که در آن به جای آب، شراب وجود دارد و حالا چطور در زمین خاکی شراب حرام است ولی در بهشت وعده داده شده‌ی جناب محمد حلال…»(۱)   و در جایی دیگر بر قرآن چنین افترائی بسته‌اند: «شرابی سفید و روشن که مستی کامل می‌آورد!»(۲)
می‌گویم: بهتر است که ابتدا از افترای جناب آقای به اصطلاح دکتر! آغاز کنیم. الله متعال در سوره‌ی صافات فرموده است: «بَیْضَاءَ لَذَّهٍ لِلشَّارِبِینَ»(۳) یعنی: «شراب سفید رنگی که برای کسانی که می‌نوشند، خوش‌گوار است.» و می‌بینیم که بر خلاف ترجمه‌ی دروغین آقای روزبهانی، ذکری از مستی کامل! در این آیه وجود ندارد!
همچنین در آیه‌ی بعدی می‌خوانیم که: «لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ»(۴) و از این آیه ثابت می‌گردد که شراب دار آخرت، از آفاتی که در مسکرات دنیوی وجود دارد، خالی است و عقل را از انسان دور نمی‌سازد.(۵) امام محمد بن جریر طبری رحمه الله نیز این قول را تأیید کرده و به این بیت استشهاد کرده‌اند:
وما زالت الکأس تغتالنا       وتذهب بالأول الأول(۶)

از صفات شراب بهشتی، پاکیزگی آن است، چنانکه الله متعال می‌فرماید: «وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا»(۷) درحالی‌که مسکرات دنیوی نجس و پلید هستند.
بنابراین شراب بهشت مانند شراب مست‌کننده‌ی دنیا نیست که أم الخبائث بوده و شخص را به سوی بدی‌ها و مفاسد سوق می‌دهد، بلکه متفاوت از آن بوده و این معایب و مفاسد را ندارد، و در نتیجه تضادی بین حرمت مسکرات در دنیا و نوشیدن شراب بهشتی وجود ندارد.
——————————-
۱ . قرآن کلام محمد، ص ۳۸
۲. همان، ص ۱۹۰
۳ . الصافات، آیه ۴۶
۴ . الصافات، آیه ۴۷
۵ . تفسیر القرآن العظیم، ج ۷، ص ۱۳
۶. تفسیر الطبری، ج ۲۱، ص ۳۷
۷. الإنسان، آیه ۲۱ : «و پروردگارشان به آنان شراب پاکیزه‌ای می‌نوشاند.»