وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خلاصه بحث فطریه و مسایل متفرقه
فطریه زکاتی است که دادن آن در آخر ماه مبارک رمضان بر هر مسلمانی واجب می شود.
هرکسی که بیشتر از مخارج شبانه و روزش داشته باشد بر او واجب است که به اندازه ی یک صاع از غذای رایج منطقه اش به فقراء و مساکین بدهد.
چهار بار پر کردن دو کف دست (دستی که نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک باشد) به طوری که دو کف دست به هم چسبیده باشند، یک صاع می شود. (چهار حفنات)
جمهور علما می گویند: فطریه فقط باید به صورت غذا داده شود و اگر کسی به جای دادن غذا، پول داد جایز نیست. اما برخی از علما براساس نیاز فقراء و وضعیت منطقه گفته اند: اگر فقیری به پول بیشتر نیاز داشت جایز است که قیمت یک صاع غذای رایج منطقه به او داده شود.
اگر کسی وضعیت مالی مناسبی داشت می تواند بیشتر از مقدار تعیین شده (یک صاع غذا) بدهد.
وقت دادن فطریه از غروب روز آخر ماه مبارک رمضان یعنی ابتدای شب ماه شوال شروع و تا قبل از رفتن به نماز عید ادامه دارد. اما احناف وقت آن را بعد از طلوع فجر روز عید تا قبل از نماز عید می دانند.
یک روز یا دو روز قبل از عید هم می توان فطریه را داد.
اگر کسی بدون عذر در دادن فطریه تأخیر کند و در وقتش پرداخت نکند گناه کار می شود و باید توبه کند و هرچه زودتر آن را پرداخت کند.
روزه دار با دادن فطریه هم خود را از آلودگی ها پاک می کند و هم به نیازمندان و فقراء کمک کرده است.
یک شخص می تواند فطریه اش را به چند فقیر بدهد.
کسانی که نفقه و خرجی آنها بر عهده ی کسی دیگر است؛ مثل: فرزند، زن، خدمتکار و… فطریه آنها را باید همان شخص بدهد.
در نزد جمهور علما کسی که بعد از غروب روز آخر ماه رمضان فوت کند دادن فطریه اش واجب است و کسی که بعد از غروب روز آخر ماه رمضان به دنیا آمد دادن فطریه اش واجب نیست.
در نزد احناف کسی که قبل از طلوع فجر روز عید فوت کند یا بعد از صبح متولد شود، دادن فطریه اش واجب نیست.
دادن فطریه جنین واجب نیست اما اگر کسی فطریه اش را داد خوب و مستحب است.
دادن فطریه به امام مسجد به عنوان حقوق، اگرچه فقیر هم باشد جایز نیست.
نویسنده: امید خزاعی