مسکین کسی است که وضعش از فقیر بهتر است اما درآمدش به اندازۀ رفع نیاز وی نیست. پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ میفرماید: «مسکین کسی نیست که بر [در خانههای] مردم میچرخد و یک لقمه و دو لقمه و یک دانه و دو دانه خرما او را برمیگرداند؛ مسکین آن است که ثروتمندی را نمییابد تا وی را بینیاز کند و کسی نیز از وضع وی آگاه نمیشود تا به وی صدقه دهد، و از مردم گدایی نمیکند».([۱]) حکم مسکین نیز مانند فقیر است.
کسانی هستند که حاکم آنان را برای جمعآوری اموال زکات میفرستد که حکومت به اندازۀ هزینۀ رفت و برگشت آنان را از اموال زکات پرداخت میکند، بنابر این به این افراد حقوق کارشان داده میشود حتی اگر در اصل ثروتمند و بینیاز باشند.
[۱]– بخاری در کتاب زکات، باب «لا یسألون الناس إلحافا» (۱۴۷۹) و مسلم در کتاب زکات، باب «المسکین الذی لا یجد غنی» (۲۴۴۰).