یکی از علما میگوید: بیمار شدم، پزشک به من گفت: مطالعه و پرداختن به مسایل علمی، بیماریت را بیشتر میکند. به او گفتم: نمیتوانم خودم را کنترل کنم؛ من، از تو میخواهم که با دانش خود، در میان من و خود، داوری کنی؛ آیا مگر چنین نیست که آرامش و شادی، طبیعت انسان را قوی میکند و بدین ترتیب بیماریش، دور میشود؟ گفت: بله. گفتم: علم و دانش، به من سرور و شادی میبخشد و طبیعت من، با آن قوی میگردد و بدین ترتیب احساس راحتی میکنم. گفت: این از دایره معالجه ما بیرون است. ﴿لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّکُمۖ بَلۡ هُوَ خَیۡرٞ لَّکُمۡۚ﴾ [النور: ۱۱] «آن را برای خود بد مپندارید؛ بلکه برایتان خوب است».
لعل عتبک محمـود عواقبـه |
|
فربما صحت الأجسام بالعلل |
«شاید رنج و اندوه تو، سرانجام خوبی داشته باشد. چه بسا جسمها، به وسیله بیماریها و علتها بهبود مییابند».