مسکین کسی نیست که دوره ­گردی کند و نزد مردم به گدایی برود

در روایتی در صحیحین آمده است:

«لَیْسَ المِسْکِینُ الَّذِی یَطُوفُ عَلَى النَّاسِ تَرُدُّهُ اللُّقْمَهُ وَاللُّقْمَتَانِ، وَالتَّمْرَهُ وَالتَّمْرَتَانِ، وَلَکِنِ المِسْکِینُ الَّذِی لاَ یَجِدُ غِنًى یُغْنِیهِ، وَلاَ یُفْطَنُ بِهِ، فَیُتَصَدَّقُ عَلَیْهِ وَلاَ یَقُومُ فَیَسْأَلُ النَّاسَ».^[۱]

«مسکین کسی نیست که دوره­ گردی کند و نزد مردم به گدایی برود و یکی دو لقمه و یک یا دو خرما نیاز او را برآورد، بلکه مسکین کسی است که ثروتی ندارد که او را بی‌نیاز کند و او را نمی‌شناسند و نمی‌دانند تا به او صدقه بدهند و از مردم گدایی نمی‌کند».

[۱]– بخاری، ۱۳۸۵ و مسلم، ۱۷۲۲٫