وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مسواک زدن
یعنی مالیدن دندانها با چوب درخت اراک یا امثال آن تا زردی و سایر موادّ مضر را از بین ببرد.[۱]
مسواک‌زدن در هر وقتی جایز است، امّا تأکید شده که هنگام وضو و پیش از نماز و بعد از بیدارشدن و تغییرکردن بوی دهان و زردی دندانها و امثال آن استفاده شود.
مسواک‌زدن باعث پاکی و نظافت دهانی می‌شود که عضو و وسیلۀ ارتباط با دیگران و نیز محلّ ورود بسیاری از میکروب‌ها به بدن است. به همین علّت، پیامبر صلی الله علیه وسلم نظافت دهان را با رضایت الله تعالی مرتبط دانسته[۲] و فرمودند: «السِّوَاکُ مَطْهَرَهٌ لِلْفَمِ مَرْضَاهٌ لِلرَّبِّ»[۳]؛ «[استفادۀ از] مسواک باعث پاکی دهان و سبب رضایت پروردگار می‌شود.»
[۱]– نک: لسان العرب، ج ۱۰، ص ۴۴۶؛ صحیح مسلم بشرح النّووی، ج ۳، ص ۱۴۲٫
[۲]– نک: بهجه قلوب الأبرار، ص ۸۱؛ روائع الطّبّ الإسلامی، ج ۲، ص ۴٫
[۳]– الأم، امام شافعی /، ج ۱، ص ۲۳؛ مسند احمد، ج ۶، صص ۴۷، ۶۲ و ۱۲۴٫