مسلمان در نماز است تا زمانی که انتظار نماز را می‌کشد

رسول اکرم صلی الله علیه وسلم در شأن فرد مسلمان می‌فرماید:

«إِذَا تَوَضَّأَ، فَأَحْسَنَ الوُضُوءَ، ثُمَّ خَرَجَ إِلَى المَسْجِدِ، لاَ یُخْرِجُهُ إِلَّا الصَّلاَهُ، لَمْ یَخْطُ خَطْوَهً، إِلَّا رُفِعَتْ لَهُ بِهَا دَرَجَهٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِیئَهٌ، فَإِذَا صَلَّى، لَمْ تَزَلِ المَلاَئِکَهُ تُصَلِّی عَلَیْهِ، مَا دَامَ فِی مُصَلَّاهُ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ، اللَّهُمَّ ارْحَمْهُ، وَلاَ یَزَالُ فِی صَلاَهٍ مَا انْتَظَرَ الصَّلاَهَ».[۱]

«چون به خوبی وضو گیرد و آنگاه فقط به خاطر نماز، به طرف مسجد به راه افتد، در نهادن قدمی بر زمین، یک درجه بر درجاتش افزوده می‌شود و یک گناه از گناهانش کاسته می‌شود. پس هنگامی که نماز را به جا آورد تا وقتی از سجاده و مکان نمازش حرکت نکرده و بی‌وضو نشده، فرشتگان الهی همواره بر او درود می‌فرستند که بار الها، بر او درود بفرست، بار پروردگارا او را ببخش؛ و مسلمان در نماز است تا زمانی که انتظار نماز را می‌کشد».

[۱]– بخاری، ۶۱۱ و مسلم ۱۰۵۹٫