مسافرت با رفیقان نیکو

عَنْ أَبِی مُوسَى رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلمقَالَ: «مَثَلُ الْجَلِیسِ الصَّالِحِ وَالسَّوْءِ، کَحَامِلِ الْمِسْکِ وَنَافِخِ الْکِیرِ، فَحَامِلُ الْمِسْکِ: إِمَّا أَنْ یُحْذِیَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَبْتَاعَ مِنْهُ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ رِیحًا طَیِّبَهً، وَنَافِخُ الْکِیرِ: إِمَّا أَنْ یُحْرِقَ ثِیَابَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ رِیحًا خَبِیثَهً».^[۱]

ابوموسی رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلمفرمود: «مثال همنشینِ نیک و همنشینِ بد، مانند دارنده مِشک (عطار) و دمنده کوره آهنگر است؛ دارنده مشک (عطار)، یا از آن به تو می‌بخشد و یا از او مِشک می‌خَری یا بوی خوشی از او به تو می‌رسد؛ ولی دمنده کوره آهنگر، یا لباست را می‌سوزاند یا بوی بدی از او به تو می‌رسد».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۵۵۳۴ و مسلم حدیث شماره ۲۶۲۸ با لفظ بخاری