مسئله حکم مرتدان صاحب قدرت و ممتنع از شریعت الله یا الطائفه الممتنعه (۲)

ابن قدامه مقدسی می‌فرماید: «وَمَتَى ارْتَدَّ أَهْلُ بَلَدٍ، وَجَرَتْ فِیهِ أَحْکَامُهُمْ، صَارُوا دَارَ حَرْبٍ فِی اغْتِنَامِ أَمْوَالِهِمْ، وَسَبْیِ ذَرَارِیِّهِمْ الْحَادِثِینَ بَعْدَ الرِّدَّهِ، وَعَلَى الْإِمَامِ قِتَالُهُمْ، فَإِنَّ أَبَا بَکْرٍ الصِّدِّیقَ – رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ – قَاتَلَ أَهْلَ الرِّدَّهِ بِجَمَاعَهِ الصَّحَابَهِ، وَلِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ أَمَرَ بِقِتَالِ الْکُفَّارِ فِی مَوَاضِعَ مِنْ کِتَابِهِ، وَهَؤُلَاءِ أَحَقُّهُمْ بِالْقِتَالِ؛ لِأَنَّ تَرْکَهُمْ رُبَّمَا أَغْرَى أَمْثَالَهُمْ بِالتَّشَبُّهِ بِهِمْ وَالِارْتِدَادِ مَعَهُمْ، فَیَکْثُرُ الضَّرَرُ بِهِمْ. وَإِذَا قَاتَلَهُمْ، قَتَلَ مَنْ قَدَرَ عَلَیْهِ، وَیَتْبَعُ مُدْبِرَهُمْ، وَیُجْهِزُ عَلَى جَرِیحِهِمْ، وَتُغْنَمُ أَمْوَالُهُمْ. وَبِهَذَا قَالَ الشَّافِعِیُّ».[۱]

ترجمه: «هر زمان که اهل سرزمینی مرتد شدند و احکام خودشان را در آن سرزمین اجرا کردند، (در این صورت) به علت ارتدادشان، سرزمینشان سرزمین جنگ است در به غنیمت گرفتن اموالشان و سبی کردن فرزندانشان، و بر امام قتالشان واجب است. برای اینکه ابوبکر صدیق با اهل رده به همراه جماعت صحابه جنگید و بخاطر اینکه الله بلند مرتبه در جاهای مختلفی از کتابش امر به قتال کفار کرده است و آنها مستحق ترین افراد به قتال شدن هستند؛ زیرا ترکشان ممکن  است باعث شود آنهایی که مثل آنها هستند خود را شبیه آنها گرداندند و همراه آنها مرتد شوند و ضرر و زیان بخاطرشان زیاد ‌شود. پس هنگامی که با آنها جنگ شود کسی که به چنگ آورده اند کشته می شود و فراریان آنها را دنبال می‌شوند، و زخمی‌ شدگانشان کشته می‌شوند و اموالشان به غنیمت گرفته می‌شود و امام شافعی نیز چنین گفته است».

[۱].المغنی ۹/۱۷