مرز بی نیازی

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم قَالَ: «لَیْسَ الْمِسْکِینُ الَّذِی یَطُوفُ عَلَى النَّاسِ، تَرُدُّهُ اللُّقْمَهُ وَاللُّقْمَتَانِ، وَالتَّمْرَهُ وَالتَّمْرَتَانِ، وَلَکِنِ الْمِسْکِینُ الَّذِی لا یَجِدُ غِنًى یُغْنِیهِ، وَلا یُفْطَنُ بِهِ فَیُتَصَدَّقُ عَلَیْهِ، وَلا یَقُومُ فَیَسْأَلُ النَّاسَ». (بخارى: ۱۴۷۹)

ترجمه: ابوهریره روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: «مسکین کسی نیست که به درِ خانه های مردم می رود و یکی دو لقمه نان و یا یکی دو عدد خرما، دریافت می کند و بر می گردد. بلکه مسکین کسی است که چیزی ندارد و مردم از حال او آگاه نیستند تا به او صدقه دهند. و خودش هم از کسی سؤال نمی کند».