فرد مسلماناز هرکاری که موجب بی احترامی به والدینش گردد، دوری می کند حتی اگر چیز جزئی و ناچیزی باشد، مثلاً گفتن کلمه ی “اف= وای بر شما”. خداوند متعال می فرماید: {فلا تقل لهما أف ولا تنهرهما وقل لهما قولاً کریمًا} [اسراء: ۲۳] یعنی: « آنها [حتى] اوف مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى.»
آنان را به اسمشان صدا مکن:
وقتی فرزندی والدینش را صدا می زند، می گوید: پدر! یا مادرم! آنها را به اسم شان صدا نمی زند. حضرت ابوهریره رضی الله عنه دو مرد را با هم دید و از آنان پرسید که با هم چه نسبتی دارند؟ یکی از آنان گفت: او پدرم است. ابوهریره رضی الله عنه گفت: او را به اسمش صدا مکن و جلوتر از او راه مرو و پیش از منشین. [بخاری در “الأدب المفرد”]
هنگام برچا بودن آنان ننشیند، و در راه رفتن از آنان پیش نیفتد:
از ادب بدور است که فرزند بنشیند و والدینش سرپا ایستاده باشند یا پایش را در حالی که مقابل او نشسته اند دراز نماید و …
لازم است که در حضور آن ها ادب را مراعات نموده و در برابرشان فروتن باشد. خداوند تعالی می فرماید: {واخفض لهما جناح الذل من الرحمه وقل رب ارحمهما کما ربیانی صغیرًا} [اسراء: ۲۴] یعنی: « و از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو پروردگارا آن دو را رحمت کن چنانکه مرا در خردى پروردند.»