مراسم عروسی

جشن عروسی برای ابراز شادمانی و سرور به خاطر پیوند ازدواج و نیز برای آشکار ساختن آن می باشد. در این جشن و مراسم ترانه خوانی و سرگرمی مباح جایز است. در یک عروسی حضرت عایشه -رضی الله عنها- فارعه دختر اسعد -رضی الله عنها- را در مراسم عروسی اش به منزل شوهر وی نبیط بن جابر انصاری برد. رسول خدا صلى الله علیه و سلم به او فرمود:(یا عائشه، ما کان معکم لهو؟! فإن الأنصار یعجبهم اللهو) یعنی: «ای عایشه! آیا همراه شما سرگرمی (دف و غیره) نبود؟ زیرا انصار، سرگرمی را دوست دارند.»_[بخاری] در روایتی آمده است که آن حضرت صلی الله علیه و سلم فرمود: (فهل بعثتم معها جاریه تضرب بالدف، وتغنی؟) یعنی: «آیا کنیزی را با او روانه ساختید تا دف بزند و آواز بخواند؟» حضرت عایشه رضی الله عنها گفت: او چه باید می خواند یا رسول الله؟
فرمود: باید چنین می خواند:
(أتیناکـم أتیناکـــم فحیونـــا نحییکــــم
ولولا الذهب الأحمــر ما حلَّتْ بوادیکــــــم
ولولا الحنطه السمــراء ما سمنت عذاریکـــــم)
معنی شعر: «ما آمدیم، ما آمدیم، سلام و درودمان گویید تا سلام و درودتان گوییم
اگر طلای سرخ نبود آراسته نمی گشت بیابان هایتان
و اگر گندم های طلائی نبود دوشیزگانتان فربه نمی گشتند.»

در شرع اسلام استفاده از دف در مراسم عروسی جایز می باشد. رسول خدا صلى الله علیه و سلم فرموده است: (فصل ما بین الحلال والحرام: ضرب الدف، و الصوت فی النکاح) یعنی: «حد فاصل بین حلال و حرام: نواختن دف و صدا در نکاح است.»
[ترمذی، و نسائی، وابن ماجه، و حاکم] اما اینکه برخی افراد، اقدام می کنند به برپاکردن خیمه ها، آوردن نوازندگان و رقاصه ها، نوشیدن مشروبات الکلی، اختلاط ناهنجار زنان و مردان، و دختران و پسران باهم، نشستن داماد پهلوی عروس بزک کرده درحالیکه مردم آن ها را نظاره می نمایند، از لحاظ شرع اسلام پذیرفتنی و جایز نبوده و بلکه حرام می باشد و حتی به اجتناب از آن ها امر می کند. کسی که در چنین مراسم عروسی حاضر شود باید صاحب مراسم را با حکمت و گفتار خیرخواهانه آگاه سازد و درصورتی که قادر به بازداشتن آنان از این منکر نبود باید که مراسم مذکور را ترک نماید.