مراد از واژه سلفی

کلمه “سلفی” بر میگردد به کسانی که راه و روش پیامبر صلی الله علیه و سلم و اصحابش و همچنین علماء سلف (گذشتگان) قرون اول اسلام را در پیش میگیرند، و طبیعتا راه و روش آنها بر اساس قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم، و خالی از هر گونه بدعت و خرافات بوده است، و این لقب یعنی “سلفی” این اشخاص بر خودشان نگذاشته اند بلکه مردم این لقب را به آنها داده اند، و مشابه این لقب “وهابی” و یا ” وهابیت” هست، که در واقع افکار و راه و روش این دو گروه یکسان هست، زیرا کلمه وهابیت (که باز هم مردم روی این اشخاص گذاشته اند) از محمد ابن عبدالوهاب رحمه الله علیه گرفته شده، که یکی از علماء معروف سال ۱۲ هجری، و در واقه مجدد قرن ۱۲ هجری بوده است، و از آنجاییکه این شخص راه و روش سلف (گذشتگان) را احیاء کرد، اهل بدعت و خرافات او را نیز مانند سلفیها بد نام کرده اند، بگونه ای او را با بهائیت یکسان میدانند و یا گروهی او را خارج از اسلام میدانند، ولی با بررسی کتب و سیرت این شخص معلوم میشود که کسانی که آنها را وهابی و یا سلفی مینامند در واقع هدفی جز طعن و ضربه به اهل توحید نمیباشد، زیرا تکیه اساسی سلفیها و وهابیها در واقع احیاء سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم و زدون کفر و شرک و بدعت و خرافات است که با دین اسلام مخلوط شده است، بنابراین کسانی که اهل بدعت و شرک و خرافات هستند برای دفاع از خودشان، چاره ای جز ضربه زدن به این اشخاص ندارند، ولی شخص عاقلی که جویای حقیقت باشد با قول و گفتار این اشخاص قانع نمیشود مگر اینکه اصول و راه و روش آنها را به دقت بررسی کند و سپس قضاوت کند، و طبیعتا با بررسی کتب و سیرت آنها چیزی جز توحید و سنت و راه و روش پیامبر صلی الله علیه و سلم و اصحابش و تابعین را نمیابند.