مذمّت حکم کردن به رأی و تکلف در قیاس

عنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِیَ الله عَنْهُمَا قال: سَمِعْتُ النَّبِیَّ – صلى الله علیه وسلم – یَقُولُ: «إِنَّ اللَّهَ لا یَنْزِعُ الْعِلْمَ بَعْدَ أَنْ أَعْطَاکُمُوهُ انْتِزَاعًا، وَلَکِنْ یَنْتَزِعُهُ مِنْهُمْ مَعَ قَبْضِ الْعُلَمَاءِ بِعِلْمِهِمْ، فَیَبْقَى نَاسٌ جُهَّالٌ، یُسْتَفْتَوْنَ فَیُفْتُونَ بِرَأْیِهِمْ، فَیُضِلُّونَ وَیَضِلُّونَ».

ترجمه: عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما می گوید: شنیدم که نبی اکرم – صلى الله علیه وسلم – می فرمود: «علمی را که خداوند به شما عنایت کرده است، از شما پس نخواهد گرفت. البته علم با قبض روح علماء از بین خواهد رفت. و در این صورت، مردمی نادان باقی خواهند ماند که دیگران از آنان استفتاء می کنند. و آنان هم بر اساس رأی خود، فتوا می دهند و مردم را گمراه می کنند و خودشان هم گمراه می شوند».

(بخارى:۷۳۰۷)