مدارا نمودن با افراد شرور به منظور محفوظ ماندن از شرشان

حدیث عائشه رضی الله عنها، قالت: استأذن رجل على رسول الله صلى الله علیه وسلم، فقال: «ائذنوا له، بئس أخو العشیره، أو ابن العشیره» فلما دخل، ألان له الکلام. قلت: یا رسول الله! قلت الذی قلت، ثم ألنت له الکلام! قال: «أی عائشه! إن شر الناس من ترکه الناس أو ودعه الناس اتقاء فحشه» .

[ اللؤلؤ والمرجان : ١۶٧٢ ]

ترجمه : “عایشه رضی الله عنها می فرماید : شخصی از پیامبر صلی الله علیه وسلم اجازه ورود خواست،فرمودند :به او اجازه بدهید،ولی او از بدترین مردان قبیله است،وقتی آن مرد وارد شد پیامبر صلی الله علیه وسلم با ملایمت با او صحبت نمودند،عایشه می فرماید : گفتم : ای رسول خدا ! تو اول نسبت به او چنین گفتی،ولی بعدا با ملایمت با او صحبت فرمودی؟! فرمودند : ای عایشه ! بدترین مردم کسی است که مردم به خاطر در امان ماندن از شرش با او مدارا کنند.”

همچنین سیدنا ابو درداء رضی الله عنه می فرماید : «إنا لنکشر فی وجوه أقوام، وإن قلوبنا لتلعنهم».

[ صحیح البخاری : ۳۱/۸ ]

ترجمه : “ما در صورت افرادی لبخند می زنیم حال آنکه قلب هایمان آنان را نفرین می کند”.