۲- صفت
منظور از صفت در این جا -چنان که شوکانی میگوید- صفت معنوی است نه صِرفِ نعت مذکور در علم نحو، مانند این آیه که میفرماید: ﴿حُرِّمَتۡ عَلَیۡکُمۡ أُمَّهَٰتُکُمۡ… وَرَبَٰٓئِبُکُمُ ٱلَّٰتِی دَخَلۡتُم بِهِنَّ﴾ [النساء: ۲۳]، «ازدواج با مادرانتان بر شما حرام است.. و نیز دخترانِ همسرانتان از مردان دیگر که تحت رعایت و کفالت شما پرورش یافتهاند و شما با مادرانشان همبستر شدهاید». که در این آیه، تحریمِ ربائب (دختر زن از مرد دیگر) محدود به آن دسته از ربیبههایی است که مرد، (ناپدری) با مادر آنان آمیزش کرده است. نیز باید افزود که اگر صفت بعد از چند جمله ذکر شد، بحث در مورد رجوعِ صفت به همهی جملات یا به جملهی آخر، مانند بحث در مورد رجوع استثنا به جملهی آخر یا همهی جملات است که اندکی قبل در موردِ آن سخن گفتیم